Vandaar dat ik ben overgeschakeld op: Amerikaesther.waarbenjij.nu

Zie je daar!

Op maandag zou ik met Gosia mee naar de muziekschool waar ze werkt, Downtown, zodat we 's mdiddags naar een museum konden gaan. Dat is niet doorgegaan, omdat ik voelde dat ik heel verkouden of ziek ging worden.

's Avonds heb ik een soort tablet van Jay gehad waar ik heel goed door geslapen heb, dus dinsdag ben ik met goede moed naar stage gegaan. Was weer een prima half dagje, want 's middags moest ik naar het Social Security Office om een soort Sofi-nummer aan te vragen.

Amerika is dus officieel het land van de afwijzingen voor mij. Want na 1,5 uur in een muf hok met nog 40 mensen werd ik eindelijk omgeroepen. Al met al kwam het er op neer dat ik "afgewezen" ben. Ze hadden het DS2019 formulier nodig waar ik 900 euro voor betaald heb.

Jammer genoeg hadden ze dat formulier bij het consulaat gehouden. Dus kon ik weer vertrekken. Ik heb gelijk mijn organisatie gemaild en als het goed is sturen ze een formulier op.

Dinsdag op woensdag nacht voelde ik dat ik verkouden/ziek aan het worden was, maar ben ik toch naar stage gegaan.

Ik had beloofd om bij de 1st grade te helpen met wiskunde die ochtend.

Dat was wel érg leuk! Na de lunch had ik bijna geen energie meer, maar ben toch gebleven.

Toen ik thuis kwam was Niko druk met Lego aan het bouwen. Ik heb bij hem gezeten en meegekeken. Hij is 4 jaar, maar deed alles zelf! Na het eten zijn we nog even naar een centrum geweest, omdat Gabi zaterdag een feestje had en zondag zelf jarig is.

Woensdag-donderdag nacht weer vrijwel niet geslapen. Ik besloot toch naar stage te gaan, maar toen ik gedouched had werd ik vreselijk duizelig. Ik denk dat ik wat koorts had, ik heb dus stage gemaild en ben toen mijn bed weer ingekropen. Gelukkig werd ik pas om 12 uur wakker.

Die middag heb ik via Skype Ajax gekeken. Arjan had de webcam op het comupterscherm gericht waardoor ik gewoon mee kon kijken. Wat een topper! Het was niet bepaald in HD, maar ik kon wel genoeg zien. De wedstrijd was minder top, daar laat ik me verder niet over uit.

Daarbij was er op mijn stageschool een oudere vrouw die daar nog werkt terwijl ze met pensioen is. Ze is zo lief en op woensdag had ze beloofd om een warme jas voor me te zoeken. Dus donderdag kwam ze langs terwijl ik ziek was met een jas en twee sjaals, echt heel erg lief!!

Vrijdag (vandaag) nog steeds niet fit.. Besloten om nog een dag rust te houden, omdat het een érg druk weekeind wordt. Gabi is jarig dus er komt veel visite. Hoop dat ik dan dinsdag weer fit ben om er vol tegen aan te gaan!

Liefs.

Zaterdag ben ik met Gabi, Jay en Niko naar de muziekschool van Gosia geweest waar jonge kinderen muziek speelden om vervolgens een certificaat te krijgen voor de zogenoemde "Twinkle" die ze speelden.

Gister zijn Gosia, Niko, Gabi en ik nar de Sears Tower ofwel de Willis Tower geweest.

Deze wolkenkrabber is 103 verdiepingen hoog. Dat staat gelijk aan 442 meter.

Bij binnenkomst was het druk, maar deze rij ging snel en voor we het wisten waren met een lift beneden. Toen we daar kwamen leek het wel of ik weer op het vliegveld was. Een mega rij om vervolgens door een metaaldetector te gaan. Dat heeft ons ongeveer een half uur gekost. Ik moest natuurlijk weer 80 keer door die poortjes vanwege de gespen op mijn laarzen. Toen moesten we in een volgende rij om op de foto te gaan. Daarna weer in de rij om kaartjes te kopen. Toen liepen we door en daar was een film van 10 minuten over de Sears Tower. Ik wilde graag de zonsondergang zien, dus ik heb de film overgeslagen.

Toen stond ik weer in een rij om in de lift te gaan. Deze lift bracht ons in ongeveer 20 seconden boven. Daar aangekomen was het uitzicht echt prachtig. Ik heb hier onder een aantal foto's staan bij daglicht en als het donker is.

Ik heb ook de zonsondergang gezien en het is echt heel mooi.

Vanuit de Sears Tower kun je 4 verschillende staten zien.

Vandaag is mijn dag vrij en ik zou eigenlijk naar een museum gaan, maar ik ben verkouden, niet normaal. Misschien ook wel wat koorts dat weet ik niet. Zo even douchen en kijken of het dan beter gaat.

Hoi!

Niko heeft een kaartje voor me geschreven, deze 4 jaar oude held heeft gewoon even mijn naam op dit schattige valentijnskaartje geschreven!

Niko ligt bovenop Lily de hond. Daarna komt hij bij me en zegt "My dog is so cozy!"

Daar smelt je toch van.

En ik ben Gabi wat Nederlandse woorden aan het leren. Ze heeft zelfs het woordje "ik" herkend in een Nederlandse ondertitel en ze vindt het woordje "lekker" helemaal geweldig om te zeggen met de Nederlandse rollende rrrrr...

En wij alle 3 met lekkere gekke mutsen, net voordat we gaan spelen bij de McDonalds!

Daarbij ben ik vandaag met de directeur mee geweest de kleutergroepen in. Hij speelt daar gitaar en zingt liedjes met de kinderen. Hij kent alle kinderen bij naam, echt een TOP directeur. Als ik mijn muziekboek binnen heb (die Arjan en mama opgestuurd hebben, dank u) gaan we de kinderen Nederlandse liedjes leren!

Fijn weekeind allemaal! x

 

 

Maandag ben ik met Gabi en Gosia mee geweest op een schooltrip.Joepie, voor het eerst in een echte gele Amerikaanse schoolbus! We gingen naar de Old Town School of Folk Music. Daar waren 2 mensen die een soort toneelspel opvoerde over een aantal belangrijke gebeurtenissen en personen in de geschiedenis van Amerika. Zoals Martin Luther King en Abraham Lincoln.

Vervolgens vroegen ze kinderen op het podium om het mee uit te spelen. Er zat veel humor in en het was echt leuk om te zien.

Terug gekomen had ik nog een half dagje vrij, en ACH WAT ERG, dinsdag ook! Want het was dinsdag de verjaardag van Abraham Lincoln dus waren alle kinderen vrij. Ik had een dagje met wat huiswerk maar verder heerlijk lui rondgewandeld.

Woensdag weer een dagje gewoon op stage.

Donderdag, op Valentijnsdag ben ik met de klas naar een voorstelling geweest. Toen ik beneden kwam heb ik een cadeautje van Gosia gehad met daarin Amerikaanse en Poolse snoepjes. Van Arjan heb ik een boek en een kaartje gehad.

Maar toen ik op school kwam ging het pas echt los. Valentijn is hier echt MEGA. Alle kinderen hadden zakken snoep, cadeautjes en kaartjes voor elkaar. Mijn Mentor kreeg ook nog allemaal grote cadeaus. Ik heb ook erg veel gehad.

Na rekenen en schrijven zijn de kinderen gaan uitdelen, die kids hebben echt veel gekregen! Daarna zijn we door gegaan naar het toneelstuk. In de bus waren geen gordels te bekennen, die bleken onder de banken verstopt en moesten we er zelf doorheen persen. Na 10 minuten klooien en kinderen omwisselen van bus had iedereen een gordel. Behalve de juffen, maar daar moesten we het mee doen.

Het toneelstuk was gebaseerd op But Not Buddy, een boek dat in de afgelopen weken is gelezen met de klas. Het was echt heel erg leuk en ik denk dat het zich ongeveer in 1930 afspeelde in de Jazz Scene. Het gaat over een weesjongetje dat op zoek is naar zijn vader.

Morgen nog een dagje onderzoek en dan weer weekeind. Wat is het toch vreselijk....

Zaterdag ochtend was iedereen weg, ik had even voor mezelf om wat huiswerk te maken en "uit te slapen" tot half 9. Vervolgens kwam Jay thuis, hij had een toets van 4 uur lang. We zijn daarna samen naar Gosia's werk gereden. Dat was de eerste keer dat ik "Downtown" kwam. Het uitzicht vanuit de auto was al prachtig. Op Gosia's werk was ook Niko en we zijn toen met zijn  vieren naar de Museum Campus gereden, daar kon je prachtig de skyline van Chicago zien.

Terwijl we door de stad reden zag ik al zo veel andere dingen. Prachtige museums, hele andere en ook bekende winkels en de winkelstraten met al het drukke verkeer. Ook reden we langs The Bean, die je ook op de foto ziet met Gabi en mij in het concertgebouw.

Na het wandelen zijn we opgesplitst en ben ik met Jay mee boodschappen gaan doen. Ik wilde wel eens een winkel zien. Het is wel heel anders, maar ook weer niet. Ze doen de boodschappen in wat kleinere "Produce Centers". Daar kun je meer verse dingen halen zoals verse groenten en vlees. Dat vlees is van dieren die geen hormonen en al die dingen gehad hebben. Ze doen dus geen boodschappen bij de écht grote winkelketens zoals K-Mart.

Daarna hebben we leftovers gegeten met zijn allen en zijn we naar een winkelcentrum geweest. Jay had een nieuwe bril nodig, en wij hebben ook wat brillen gepast. Vervolgens zijn we weer naar huis gegaan, het was al half 9.

Het lukte me toen niet om zelf ook nog erg lang op te blijven. Ik ben rond kwart voor 10 naar bed gegaan.

Zondag ochtend rook het super lekker toen ik wakker werd. Er werden cinnamonrolls gemaakt. Dat zijn een soort broodrolletjes met kaneel en daar doen ze dan "frost" op. Toen kwam er al bezoek, de zus van Jay met haar man en hun kindje. Gabi en Gosia en ik zijn toen niet veel later weg gegaan. Voor het eerst de trein gepakt hier in Chicago. De bekende "Blue line". Die brengt je van het vliegveld, naar de stad en ook weer naar de buitenwijken.

MAN, dat ding maakt een LAWAAI! En als hij 10 seconden aangekomen is op het station wordt er geroepen "Doors Closing!". En de deuren gaan gewoon voor je neus dicht, dat gebeurde bij ons. Gelukkig kwam er 10 minuten later al weer een trein.

We zijn uitgestapt midden in de stad en vervolgens naar het concertgebouw gelopen. Het was echt een prachtig gebouw en op de derde verdieping had je mooi uitzicht op The Bean. Een uurtje later begon het concert. Het was echt prachtig met vooral veel violen, maar er was ook een gospel koor met piano begeleiding, saxofoons en een gitaar trio. Deze jongeren zijn echt super getalenteerd.

Na ongeveer 6 stukken zijn we gegaan, het werd voor Gabi wel een erg lange zit. Toen even de Starbucks in en vervolgens weer naar de trein. Op de terugweg heeft Gosia mij geleerd hoe dat daar werkt. Het is zo veel beter! Ik kocht een kaartje voor een mega bedag. Wel $2,25. Dat kaartje mag je dan houden en je kunt er elke keer weer nieuw geld op zetten. Gelukkig waren we dit keer NET op tijd voor de trein.

Op de terugweg naar huis zijn we nog langs de Target geweest. Dat is wel echt supergroot! Maar ik moet je zeggen dat het hier echt niet duur is.. Ik had scheermesjes, twee kleine potjes lippenbalsem, 2 doosjes Nivea handcreme, een schrift met harde kaft en 8 BIC potloden voor 11 dollar ... 

Thuis gekomen waren Jay en zijn zwager nog niet thuis. Zij waren die dag op een biertour. Toen ze terug kwamen aten we met zijn allen stoofpotje, echt heerlijk. De rest van de avond heb ik nog even geskyped met Arjan en vervolgens de Grammy's gekeken. Dat was wel echt tof.

Deze avond heb ik het al volgehouden tot half 12!

Het is nu maandag ochtend en ik speel angry birds met Niko. Veel toffer dan op een computer, telefoon of tablet! Ik ga straks mee met de trip naar de School of Folks Dance.

Als ik op sta ga ik douchen en dan staat mijn lunch beneden klaar, dat is zo lief! En het is zo gevarieerd. Van brood, zuivel en vla tot chili, soep en fruit. Ik ben blij dat het eten hier niet "typisch" Amerikaans is, zoals jullie allemaal denken. In dit huis wordt er gezond en gevarieerd gegeten.

Wat stage betreft voel ik me ook al thuis. Ze laten me volledig mijn gang gaan, maar betrekken me ook overal in. Zo heb ik al een half uur in een andere "classroom" gezeten, omdat de lerares even in gesprek was. In Nederland zou je gigantisch uitgetest worden, maar ik viel bijna in slaap. Ik durfde me niet te bewegen, zo stil waren de kinderen aan het lezen.

De kinderen komen zelf bij mij als ze graag samen met me willen werken. Het uitleggen in het Engels gaat me steeds beter af, en ik begin door te krijgen op welke manier er binnen de school gecommuniceerd wordt.

Ik heb al een gesprek met een soort IB-er meegemaakt, waar ze een plan overleggen voor een leerling. Ook bij de bijeenkomst voor de 4th en 5th grade mocht ik aanwezig zijn. Ze bespraken daar hoe het er volgende week uit zou gaan zien.

Verder komt de directeur regelmatig langs. Hij maakt deze school, dat merk je aan alles en iedereen. Er zitten 409 kinderen op deze school en hij print persoonlijk de rapporten en plakt er bij ieder kind een briefje in. Hij kent dus ook álle kinderen. Wat een topper!

Op woensdag heeft hij me voorgesteld aan een oudere vrouw. Zij geeft individueel les aan "hoogvliegers". Ze is echt een super lieve vrouw. We hebben een kwartier staan kletsen over Nederland, Amsterdam en Madurodam, want zij is daar al eens geweest.

Op vrijdag heb ik de hele dag aan mijn onderzoek gewerkt. Dat wordt ook gewoon toegestaan. Dat vind ik heel prettig, omdat ik zo zeker 8 uur per week aan mijn onderzoek werk.

Mijn mentor heet Jodi en zij is ook heel lief. Ze betrekt me overal in. Op deze school hebben ze een ABC-tje. Zo gaan ze elke week naar een restaurant en gaan daarbij de letters van het alfabet af. Gister was de A weer aan de beurt. Jodi heeft voorgesteld om me een keer mee te nemen en de directeur wilde ook dat ik een keer kom. Ook stelde Jodi voor om een keer met me te gaan shoppen of samen ergens naar toe te gaan. Ik vind dat echt heel erg leuk.

Gisteravond hebben we pizza gegeten. Echte pizza die je in Chicago kunt krijgen. We hadden voor de kinderen een kaaspizza besteld en die wordt in vierkantjes gesneden. Dat is grappig want dat noemen ze The Grid. Dat is de manier van wegen aanleggen hier in Chicago. Het loopt allemaal parallel aan elkaar.Voor ons hadden we een pizza gevuld met spinazie en worst. Het drinken was wel Amerikaans groot, ik had water maar het was denk ik wel een halve liter! En toen kwam de pizza. MIJN HEMEL. Dat vult zo erg, maar het was zo lekker. Gelukkig hadden we de écht Amerikaanse doggybag en mochten we het mee naar huis nemen!

Voor vandaag (zaterdag) heb ik wat huiswerk en kleine klusjes op het programma staan. Verder gaan we vanmiddag misschien even met zijn 5-en de stad in. Morgen ga ik samen met Gosia de boodschappen doen en we gaan naar een concert waarbij elke school 1 leerling stuurt die iets opvoert.

Ook lees ik met de kids elke dag een boek op mijn tablet. We zijn er helemaal verslaafd aan. Vooral aan de boekjes over Tuffy de Pony. We moeten nu wachten tot dinsdag, dan komt het nieuwe boek uit!

Volgende week ziet er zo uit: Maandag mee op een trip met Gosia en de klas van Gabi. Dinsdag vrij want het is Lincolns Birthday. Woensdag stage. Donderdag een tripje met mijn eigen klas naar een theater. Vrijdag aan mijn onderzoek werken.

Super gevarieerde week! Ik heb er zin in!

Februari 2012 ben ik gaan zoeken naar een stageschool. Wat geweldig was, is dat de directeur gelijk een gastgezin voor me had waar het goed mee klikt.

In Juni 2012 heb ik mijn Visumaanvraag ingediend en na de zomervakantie ben ik er verder mee aan de slag gegaan.

Toen ik in november afgewezen werd en ik geen organisatie kon vinden leek de kans erg klein dat ik zou gaan. En dat terwijl er al een geweldig feest geweest was en iedereen zo positief en hoopvol was...

Na eindelijk een organisatie gevonden te hebben, weer talloze formulieren, slapeloze nachten en een rit die een eeuw duurde naar Amsterdam is mijn visum EINDELIJK binnen gekomen. Dat heeft dan een jaar geduurd, maar ik ben zo blij.

Zojuist gelijk een lijst gemaakt, ik pak zondag mijn koffer pas. Eerst nog naar school, naar de kapper, mensen die me komen bezoeken, nog een dagje werken en een laatste handbal wedstrijd.

Toch heb ik veel te danken aan Harrie Poulsen, die ondanks dat hij in de ziektewet loopt elke dag voor mij klaar stond. Mr. Zimmerman, die wel 30 formulieren heeft ingevuld en daar nooit een minuut moeilijk over gedaan heeft. Gosia, die altijd positief bleef en altijd interesse bleef houden in het verloop.

Maar natuurlijk ook Arjan en mijn moeder die altijd voor me klaar stonden en positief bleven. En de talloze vrienden die ik midden in de nacht mocht appen als ik nieuws had en alle positieve woorden van alle mensen hebben me heel goed gedaan.

Dank!